In het begin was er water.
Water is de kraamkamer, wieg van ons leven.
Water is onze voorloper, de matrix van het leven, en water moet met respect behandeld worden.
Water is het leven zelf.
Vertel geen negatieve verhalen terwijl je in het water staat, omdat water energie voortdraagt.
Water is een wezen.
Subtiel en krachtig als een waterval, wreed en grillig als de oceaan, uitgestrekt en mysterieus als de zee, kalm en glad als een meer, onstuitbaar en transparant als een rivier. Maar wat heeft zij voor geslacht? Voor mij is water vrouwelijk. Je kunt het water ingaan, zoals in een vrouw en de liefde zelf. Je kunt er in rennen, ernaar luisteren, het spannen – als woorden – op zoek naar wat je nodig hebt, op zoek naar het Ene.
(Vrij vertaald vanuit het Oekraïens)
Angela Popova tekent en schildert vrouwen als diva’s en kwetsbare modellen vol oorspronkelijke schoonheid, wat zich niet laat meten aan een systeem. Zij lijken uit een sprookje ontsnapt te zijn en hebben de onschuld van hun kindertijd weten te behouden in een wereld met harde machtsverhoudingen. De vrouwen lijken een verbond te koesteren met de natuur. Ook wanneer dit een vervuilde modderstortplas betreft?
Popova verbeeldt voor deze tentoonstelling contrasten, tussen bijvoorbeeld een vrouwfiguur die met haar zintuigen opgaat in een ongerept ogend natuurgebied, dat schade is berokkend wegens vervuilende werkzaamheden. De mensen en dieren van Popova gaan onderling een relatie aan en staan hierbij bloot aan de elementen en menselijke ingrepen in het landschap.
Popova portretteert de vrouw als onafhankelijk wezen, opererende vanuit een magische bubbel. De kijker wordt meenomen in een verlangen naar zachtheid en eenheid met de wilde innerlijke natuur, die vaak nog ongerept in tienerdromen verborgen ligt en gaandeweg in het leven verdrukt kan raken in de maatschappij. Welke invloed heeft een oorlog zoals in Oekraïne bijvoorbeeld op het leven van jonge mensen en hun dromen?
De alomtegenwoordige kracht van water – waar de mens van origine uit voorkomt – gaat een fluïde spel aan met de grillige schoonheid van de vrouw. Waarbij de impact van exploitatie en geweld op de natuur, subtiel met de gevoelige aard van de vrouw verweven raakt.
De feminiene aspecten van het menszijn drukt Popova uit via intuïtieve teken- en schilderwerkwijzen. Zo kan zij haar praktijk, die o.a. begon in de wereld van bodypaint verder naar een geïdealiseerde 2D dimensie trekken. Waarbij verleidelijke figuren kijkers verrassen met hun tedere en soms opgejaagde leefwereld.